Artık buradayız!

http://mustafaturkan.com Artık bizi bu adresten takip edebilirsiniz. Teşekkürler!

Kabuslar Yeniden..

Aytaç ter içinde uyandığında sabah olmak üzereydi.. "Hayır..." dedi yüksek sesle.. Yıllardır görmediği bir kabustu bu, neredeyse yirmi yıl..  Yirmi yıl önce bu kabuslar başladığında her gece çığlıklar atarak uyanırdı uykularından.. Duruma bir çare üretemeyen ailesi, sonunda büyük annesinin eskiden beri tanıdığı o adamın evine giderek yardım istemelerine karar vermişlerdi. Büyük annesinin elini bırakmadan dinlediği adamın gözleri hala hatırındaydı.  Bir çeşit öngörüden bahsettiğini hatırlıyordu. Rüyasında gördüklerinin gelecekte olacak bir şeylerin habercisi olduğundan..  Büyük annesi yol boyunca taşıdığı büyükçe siyah torbayı adama verdikten sonra ayrılmışlardı yanından. O yıllardan beri yastığının altında duran meşin keseye uzandı eli.. O keseyle uyumaya başladıktan sonra bir daha hiç kabus görmemişti,  ta ki bu geceye kadar..

Kalkmak için yatağın kenarından sarkan ayakları soğuk zemine değince irkildi birden.. Ne kadar soğuk bir geceydi bu böyle.. Oysa henüz ağustos sonlarındaydılar, sonbahar bile göstermemişti yüzünü.. Sandalyenin üzerindeli şalına uzandı artık titremeye başladığını farkettiğinde.. Kalkmadan önce yatağın altına doğru eğilip terliklerini bulmaya çalıştı karanlıkta.. Yer o kadar soğuktu ve öylesine üşümeye başlamıştı ki birden, tabanlarını yeniden zemine değdirecek cesareti bulamadı kendinde.. Bir eliyle kaldırdığı yatağın örtüsünün altından eğilmiş, terliklerini görmeye çalışıyordu. Oda da bir karaltının hareket ettiğini sanarak doğruldu aniden.. Az kalsın düşüyordu. Az önceki kabustan sonra terden alnına yapışan saçları, eğildiğinde iyice karışmış görmesine engel oluyordu. Hızlanan nefesi soğuk odada artık gözle görülür bir buhar halini almaya başlamıştı.. Şalını üzerinde tutmaya çalışarak gözünün önündeki saçlarını ayırıyor bir yandan, bir yandan da yatağın üzerinde ayaklarını altına toplamış sırtını duvara dayayarak etrafını görmeye çalışıyordu.

"Uyanmadım herhalde.." diye geçirdi bir an içinden.. Durdu eliyle arkasındaki duvarı yokladı.. Soğuktu.. Yatağın üzerinde gerileyrek biraz daha yaklaştı duvara. "Hayır" dedi "Uyanmadım daha". Ne kadar öyle kaldığını hatırlamıyordu. Boynundan akan teri farkettiğinde odanın yeniden eski sıcaklığına döndüğünü anladı.. Hatta belki daha da sıcaktı öncesinden.. Dakikalardır duvara dayalı kırpırdamadan durmaktan, bütün kasları gerilmişti.  Ağrıyan bacaklarını öne doğru uzatırken yine temkinle etrafına bakıyordu.. Ayağa kalkabilmek için bir kaç dakika geçmesi gerekti. Yer, az önceki kadar soğuk değildi. "Yeni uyanmış olmalıyım" dedi kendi kendine yeniden.. Banyoya doğru yürüdü, yüzünü yıkayıp açılmak istiyordu artık, bu kabusa devam edecek dermanı kalmamıştı. Işığı açıp aynadaki kırmızı yazıyı gördüğünde çığlık atamayacak kadar nefesi kesilmişti oysa..

"Imprecor...."

Küçük Kız Biggeee

Biggee'yi çözümlemek zordur aslında ama bir süre sonra onun Dna'sını bile bulabilirsiniz. Biggee başlarda avatarı yüzünden itici ve kendini beğenmiş bir kız olarak görünsede (Beni dövecek) aslında onun çok yazacak şeyi olan dertlerin içinde yolunu kaybetmeyen gerçek bir dost olduğunu göreceksiniz. O çölde yalnız bir kaktüs gibidir. Onu anlayan çok az bulunur. Çünkü herkes onun gibi duygularını bu kadar olumlu karşılayamaz. Dünyanın yuvarlak olmasına bile isyan eder. Bunun nedenlerinde kendini anlamanız için sizinle ateşli bir tartışmaya girebilir. Fakat ne kadar çok dostu var gibi görünse de herkes gibi yalnızdır çünkü onun sığınacağı bir liman yoktur. Bulduğu limanları da hep kandırıldığını düşünerek terk etmek ister. Yeni bir liman bulur, ama önceden yaşadığı olaylar yüzünden o limandan maalesef vazgerçer. Hayaller kurar fakat bir süre sonra onların olmayacağını bilir ve üzülür. Mutluluğun bile bir sonu olduğunu düşünerek ağlar. O hiçbirşeyi bilmez derler ama aslında çok şey bilir. O benim aciz kelimelerim ile anlatılacak bir dost değildir. Sadece sosyal yaşantının yüklediği anlamsız acılardan bıkmış usamış. 20'li yaşlarda hayattın gerçek anlamını arayan mısıra hayran, esmer bir erkekle kalbini paylaşmaya hazır. yardımsever ve iyi kalpli kimseyi kıramayacak kadar kırılgan fakat sert bir kızdır. Doğum gününde bu yazıyı hediye etmek isterdim. Ama iyi ki varsın Biggeee yani Pınar...

Bu hayatta herkesi siktir etmeyi öğrendim...

Bütün isimler, sözler ve çağrıştıkları anlamlar birbirlerine girdiler. Anlamlarını kaybettiler. Ve diğerleri... Artık konuşmanın bir anlamı kalmadı benim için zaten dinleyenim yok. Susmak istiyorum ama susamıyor konuşmak istiyorum. Ruhumda artık hiçbir şey hissetmiyor. O eski heyecan kalmadı bedenimde ve kalbimde. Artık kimse için öyle atmıyor kalbim. Mutsuzluk şekil değiştirerek, yaklaşıyor artık yanıma... Siyah yine siyah olabildiğince... Karışıklık... Niye yazıyorum bunları sizlere bilmiyorum. Ama bildiğim birşey var ki içimde kalmalı bu sözler bu düşünceler... Yazmaktan kim ölmüş ki (Marquis De Sade) :) Bende yazayım ölene kadar damarlarımda bir damla kan kalmayana kadar yazayım. Bu değildi söylemek istediğim asıl söylemek istediğim ne kadar çok susmak istediğim. Beni anlayan var mı bu kadar çok anlamsız söz arasında tespit eden var mı benim hastalığı mı? Kocaman bir ağırlık var üstümde artık. Ve tekrar ölmeyi bekliyorum. Arkamda bırakacakları düşünmüyorum. Siktir et gitsin diyorum. bU hayatta hiç birşey kafana takmayacaksın.Yaşlı bir amca diyor bana hastanede "Bu hayatta herkesi siktir etmeyi öğrendim..." ne kadar haklı değil mi ama ben siktir edemiyorum. Kullanılmaya müsait bir aptalım ben...

Cennetimi Beklerken, cehennemime kavuşmak...

Cehennemlerinden bana gülerek baktılar. Zehirlerini tekrar ve tekrar üzerime püskürtüler. Korkumla yüzleştirdiler beni. Sonra kullanılmış bir mendil gibi beni kenara fırlattılr. Ölmeyi hakkediyorlardı. Kanları süzgeçten geçirtmek istiyordum. Pisliklerini yedirmeliydik onlara bizden, benden ne istiyorlardı ki... Kendi mezarımda bile rahat edemiyordum. Ağlıyor ve yine ağlıyordum. Değien birşey yoktu. Gözlerimden akan yaşları baş parmağımla sonrada işaret parmağımla zarifçe sildim. Sonra kafamdaki bir ağrıyı dindirmeye çalıştım. Burnumun ucu sızlıyordu. Kafamın yan tarafından matkaplarını sokuyorlardı. Bu işkenceye daha ne kadar dayanabileceğimi düşünemiyordum. Sadece burnuma gelen küf kokusunu ve başımdaki inanılmaz acıyı hissediyordum. Acıya yoğunlaştıkça ölümün geldiğini görüyordum. Artık uzakta gördüğüm beyaz ışık yavaş, yavaş bana yaklaşıyordu. Ölüm acıyla gelen bir tatlı gibiydi. Işık yaklaştıkça gözlerimdeki perde kalkıyordu. Işık daha çok büyüyor ortalığı aydınlatıyordu. Sonra beni içine katarak uzaklara götürmeye hazırlanıyordu. Işığa girdim artık gözlerim herşeyi görüyordu. Uçuşan parıltılılar güneşteki toz toplarına benziyorlardı. Melekler... Sonra beni büyük bir tünelin içinden geçirdiler. Kapkaranlık bir tünel yalnızdım artık bedenden çok ruhtan başka birşey değildim. Beni bir çimenliğin içine attılar. Çimenlerin içinde sürünerek hareket etmekteydim. Sonra ellerim birşeyi buldu. Gözlerim bu ışığa bakamıyordu. Ne gördüğümü anlayamıyordum. Yüce bir varlıktı... Elinde tuttuğu kitabın sayfalarına baktıktan sonra melekler uzaklaştılar. Yerden çıkan bir el beni içine doğru çekti. Şimdi tabutun içinde yer altına doğru iniyordum. En son hatırladığım zehirden ve ateşten oluşan bir zebaninin beni ateşin içine çekişiydi. Her taraf inanılmaz sıcaktı. Gözlerimin içinden lavlar akıyordu. Zebaniler türlü, türlü aşalamalar yaparken koşmaya başladım. Simsiyah bir deniz vardı ve benim gibi koşan herkez. Şimdi kumsaldaydım. Arkamda bıraktığım ateşe gülerek bakarken birşey fark ettim. Etrafımızda binlerce örümcek ve akrep vardı. Örümcek pis ve siyah gözlerini bana dikti. Denize baktım pislik ve kemiklerle doluydu. Örümceğin kıllı bacaklarının arasından koşarak ateşe döndüm. İğrenç bir işkenceydi. Her gün yine ve yine ateşle beslendim. Cezam bittiğinde ateşler birden gül bahçesine döndü. Bir kız bana elini uzattı. Ve artık göklerin arasına kurulmuş bir ülkedeydim. Herşey vardı. Dünya ile birebir bir yerdeydi. Arkadaşlarımı ve tanıdık ölmüşleri gördüm. Onların arasına girdim. Binbir türlü yiyecekler ikram edildi. Saraylarda yaşıyorduk. Hayvanlarla konuşabiliyorduk. Herşey vardı ne istersen... O kadar çok acıdan sonra sonsuz yaşamıma tutunmama yardım etti cennetim. Cehennemimi artık istemiyordum. Bana bunu yapanlar şimdi mezarlarında öylece yatıyorlardı. Çınar gibi devrilen babalar, analar oradaydı. Onlarında hataları vardı. Bana bunu yapanlar benle birlikte sonsuza kadar içimde kalacak. Artık sessizlik ve sakinlik... Bende bilirim medusa'yı bende bilirim... Ve Tanrım yarattığın cehennemine kısıl...

"Şakayı Yerine Getir" İntikam

Şenay bıçağı elinden bırakmadan uzun ve ince patikada yürümeye başladı. Aytaç oğlunun önüne tam bu sırada üzümlü kekini koymuştu. Oğlu üzümlü keki yerken aytaç köpeği bahçeye yolladıktan sonra bir viski açtı. Ve televizyonda 3,2,1Pişiri izlemeye koyuldu. Viskisi azarlırken televizyonun sesi yüzünden köpeğinin ve bahçedeki kedisinin sesini duyamıyordu. Şenay ikisinide çalılıklara çekip bıçağını sürekli indiriyordu. Her seferinde Şenay'ın yüzüne daha çok kan sıçrıyordu. Bir süre sonra hayvanları sesi kesilmişti. Şenay çitten atlayarak evine döndü. Yeni aldığı elbiseye bulaşan kanlara baktı. Ağlayarak odasına çıktı. Elbisesini çıkardı. Banyoya koşarak yüzündeki ve elindeki kanları temizledi. Bu elbise onu tam bir canavara dönüştürmüştü. En iyi arkadaşına bunu nasıl yapardı? Bu sırada aytaç çöpleri dışarı çıkardı. Ve çalılara bulaşmış kanı gördü. Yaklaştıkça köpeğinin ve kedisinin cesetini gördü. Birden yere yıkıldı. Oğlu onu gördü. Yanına geldi ve Aytaç'ın gözlerini kapattı. Aytaç "Hangi cani yaptı bunu?" dedi. O sırada Kabul edilen dualar dükkanına girdi. Oğlu köpekle kediyi hızla çöpe attı. Ve kapağı kapattı.

Aytaç dükkanın içine girdi. Ryuka kahvesini içiyordu. Aytaç "Bu dükkanın adı ne anlama geliyor?" dedi. Ryuka gülümseyerek "Bütün duaları gerçekleştirebilirim" dedi. Aytaç ağlayarak Ryuka'ya "O zaman kedi ve köpeğimi hayata döndür" diye fısıldadı. Ryuka "Şaka mı yerine getirirsen kabul ederim" dedi. Aytaç'a bir bıçak ve üstünde İbranice yazılar olan bir tahta hediye etti. Aytaç dükkandan çıktıktan sonra evine döndü. Eşyaları oğlu görmeden bodruma sakladı. Aytaç'ın gözleri kızardıktan sonra gerçek rengine geri döndü. Ağlamaklı bir sesle "Oğlum benim için birşey yapar mısın? "dedi. Oğlu anlamsız gözlerle ona baktı. Aytaç "Gel ve anneciğine bir iyilik yap" diye bağırdı. Oğlu annesine sımsıkı sarıldı. Aytaç "Cezalı cezasını çekecek" dedi.

Şenay'ın kızı Doğa bahçede bisikletiyle geziyordu. çarşafların arasında bir gölge belirdi. Doğa bir süre ona gülümsedikten sonra gelen rüzgar ve fırtın ile ortadan kayboldu. Şenay dışarıya çıktı ve "Doğa" diye seslendi. Doğanın yan yatmış ve tekerliğine kan bulaşmış bisikletine bakarak ağlamaya başladı. Ryuka çığlığı dinledikten sonra grafona bir müzik yerleştirdi. Şehirde hafif bir müzik yayılmaya başladı. Aytaç doğayı oğluyla birlikte bodrumdaki sandalyeye bağlamıştı. Oğlu titreyen elleriyle bıçağı aldı. Kızın bağlarını çözecekken Aytaç "Hayır, cezalarını çekmeliler" dedi. Oğlu bu sefer makası aldı. Ve doğanın saçlarını kesmeye başladı. Kızın gözyaşları elbisesini ıslatırken, Aytaç kızın önüne tahtayı yerleştirdi. Ve "Anastique Babistarika" dedi. Bıçağı hafifçe alnına sağladı. Akan kanlar tahtadan ateş çıkardı. Kasabaya gelen fırtına ve kar artık işlerin bundan sonra asla yolunda gitmeyeceğinin garantisiydi. Köpek ve kedi tekrar hayata dönmüştü. Ama artık onlar karanlığın birer askeriydi. Ryuka bembeyaz parlak dişlerinle kocaman bir kahkaha attı.

Açılış...

Küçük bir kasabada yeni bir blog açmak çok önemli bir olaydır. Ve sizde bu kasabanın sakinlerisiniz. Ama Şenay bu açılışa bu kadar önem vermiyordu. Bu sabah her zamanki gibi annesini arayarak onunla dertleşti. Sonra küçük kızını uyandırdı. Saçlarını ördü. Ve onu afiyetle kahvaltısını yaptırdı. Kızını dışardaki bahçede bıraktıktan sonra telefonla tekrar annesini arayarak bu kasabada dolaşan söylentileri anlattı. Dedikodu kötü bir alışkanlıktı. Dedikoducular nefret edilesi barsakları parçalanası varlıklardı. Şenay kasabada yeni açılan dükkanı anlatıyordu. "Kabul edilen dualar" ne değişik bir isimdi. Dikkat edilmesi gereken bir isimdi. Fırtınanın bundan geleceğini biliyordu. Kasabaya fırtınayı o getirecekti. Sadece dikkat edilmesi lazımdı. Yakında açılıyordu. Gözlerimize inanamayacağımızı iddia ediyordu. Şenay yine bir antikacı dükkanı açılacağını düşünüyordu. Telefonu kapattı. Bahçedeki kızını seyretmeye başladı. Aytaç bu sırada alışverişlerini yapmış bu ıssız kasaba'da salına salına yürüyordu. Şenay'a el salladı. Şenay eline aldığı bıçağı gizleyerek "Nasılsın" diye seslendi. Aytaç "İyiyim, alışverişleri yaptım. Şimdi eve gidiyorum oğluşuma üzümlü kek yapacağım" dedi. Şenay gülümseyerek bahçesindeki sallanan sandalyesine oturdu. Elindeki bıçakla oynayarak dükkanı izlemeye devam etti. Dükkanın içinde birisi vardı. Dükkanın kapalı yazısını açık yazısıyla değiştirdi. Şenay hızla ona doğru yürümeye başladı. Değişik birşeyler oluyordu. Herkes bunun farkındaydı.

Şenay dükkanın kapısını yavaşça açtı. Ryuka adlı dükkan sahibine gülümsedi. Ryuka "Hoşgeldiniz. İlk müşterim sizsiniz. İstediğiniz herşeyi burada bulacaksınız" diye seslendi. Şenay eşyalara bakmaya başladı. Sonra sorgulayan gözler ile eşyaları dikkatlice inceledi. Ryuka çıkardığı küçük iğneyi masasına çaktı. Şenay birden gördüğü elbiseye sarıldı. Elbiseyi alarak Ryuka'nın yanına geldi. Şenay "Bunu istiyorum ne kadar?" diye sordu. Ryuka "Burada paran geçmez sadece karşılığında küçük bir şaka yapmanı istiyorum" dedi. Şenay "Ne şakası?" diye sorduğunda Ryuka onun kulağına birşeyler fısıldadı. Şenay'ın gözlerinin rengi grileşmeye başladı. Şenay elbiseyi alarak koşarak evine geri döndü. Doğruca yatak odasına çıktı. Siyah gözlüklerini taktı. Ve siyah elbiseyi denedi. Ona tam olmuştu ki elbise fısıldadı "Şakayı yerine getir"!

Biliyorum...

İşte küçük bloglara özgü bir yaşantı yeri yeniden blogumuza hoş geldiniz. Kabul edilen dualar kim bilir içinde ne tür yazılar var "Kim bilir?"...Alacakaranlık kuşağına benzeyen yazılar mı var ki? Belli mi olur, anlatıcı ne anlatırsa blog takipçileri onu bilirler. Önce dualarınızı edin sonra sohbetimize devam edelim. Amin. Benim küçükken yaşadığım şehir pek güzel bir şehir değildi.Motorsikletli çocuklarla çayırda seks yapan kızlar harç diğer iyi insanlarla dolu bir kasabanın içinde yaşardık.Motorsikletli çocuklarla ilgili verdiğim örneğe benzeyen olaylar yaşandığı kasabamızda buna benzer olaylar yaşanıyordu sanırım. Dini inançlarına sahip çıkmayan insanların asıldığı, gizli aşıkların kurşuna dizildiği, kin duygularının ve gizli sırların olduğu bir yer...Ra'nın gözü önüme aksın ki böyle. Ve hatta büyük dedelerin günlerini renklendirmek için anlattığı korkutucu hikayelerin yerinin olduğu kasaba... Şimdi tekrar önce baktığınız yere bakın. Kokoşların kokoşunu değil bu sefer benim en sevdiğim arkadaşımı görecesiniz. Hayır, pucca değil Aytaç benim en sevdiğim arkadaşım.

Buraya daha önce geldiniz, geldiniz ya ben gördüğüm suratları asla unutmam. Ama artık herşey değişmek üzere ben herşeyi bilirim. Hissediyorum arkadaşlar. Fırtına yaklaşıyor.

Kokoşlar Kokoşu

Yeni bir blog açtıktan sonra arkadaşlarıma söz verdiğim gibi burayı unutmayarak bütün kişisel düşüncelerimi buraya aktaracağıma söz veriyor. Kabul edilen dualar inşallah arkadaşlarım tarafından yakından takip edilen bir blog olabilir. Dediğim gibi sizi buraya geldiğinizi daha önceden hatırlıyorum ben gördüğüm yüzleri ve kişileri asla unutmam. Şubatta açıldığını kabul ettiğim blogum ben şubat ayının geçmesini istediğim sürece şubat olarak kalacak. Şubat'ı severim. Çünkü hem kışı hemde baharı içinde barındıran bir aydır. Ayların en güzeli hem hüzünlü hemde mutlu... Şubatı mayıs'a ya da Temmuz'a her zaman tercih etmişimdir. Yazlarını pek sevmem sıcak ve işkence aylarıdır yaz ayları... Ve bütün kokoşlar sokaktadır. Ucuz bar fahişeleri...Tabii konumuz bu değil. Yaz ayların en güzel yanı buraya gelen turistlerin paralarını yemektir bence yenecek o kadar dolar ve euro var ki!!! Bu paraları ciğerleri beş para etmeyen oruspulara bırakamayız değil mi? Ben aslında en ok şiddetten söz etmek istiyorum.Benimle biraz oturun ve bir bardak çayımı ikram etmeme izin verin. Ben anlatayım siz dinleyin. Oo şimdi tam olduk hepiniz gelmişsiniz, sıkışın birazcık. Biggee hoş geldin gel sana özel yer ayırdık canım. Soğuk insanı mutlu ederken gelen güneş ışınlarının içimi ısıtmasından ve günlerce yağan güzelim beyaz örtüyü kaldırmasından nefret ediyorum. Lanet olasıca güneş umarım büyük bir patlama ile yok olursun. Dualarımızı sunuyor ve daha fazla soğuk istiyoruz. Amin. Sanırım şiddeti anlatacaktım ama onu anlatmadan önce anlatmamız gereken daha onca şey olduğunu biliyorum. Alkol, uyuşturucu ve tecavüz şiddetin hesas nedenleri onları da anlatacağız.

Ama yavaş, yavaş ve sindire, sindire anlatmamız lazım bunları... Ben kendini, kendini yiyip bitirenlerden değilim bu konular sadece insanın kafasını yorarak ağrıtır. Dünyada içine sıçılacak o kadar çok şey var ki şeyleri üst üste koysan tam orgazm'ın doruğuna oluşan bir çiftin ahenki gibi olur. Tam iyi bir benzetme olmadı çünkü hesas aklıma takılan şeyi size göstersem mi bilmiyorum bakın pucca geliyor evet sağ tarafa bakın kokoşlar kokuşu!!! {Merhaba, merhab, merhaba} Kabul edilen dualar bloguna hoş geldiniz.